Yapılan İyilik

Yaklaşık Okuma Süresi: 3 dakika

Vakti zamanında, bir memlekette birbirini çok seven iki kardeş yaşardı. Birbirinden güzel ahlaklı ve iyiliksever kardeşler, ihtiyar ve fakir insanlara yardım etmekten büyük mutluluk duyuyorlardı. Onların her işlerini yapmaya çaba harcıyorlardı. Yaptıkları bu işlerin karşılığında çoğu zaman tatlı bir duadan başka ücret almıyorlardı.

Başkalarının işlerine koşmaktan, kendilerine ayıracak pek fazla zaman bulamıyor, ancak hafta sonları bir araya gelip hasret gideriyorlardı.

Bir gün iki kardeş, bir yoksula yardım için giderken, küçük kardeşin gözü yerde parlayan bir şeye ilişti. O tarafa yaklaşınca, bir yırtıcı hayvandan kaçar gibi kaçmaya başladı. Kardeşi onun kaçtığını fark ettiğinde, sesini duyuramayacak kadar uzaklaşmıştı.

Büyük kardeş, yerde duranın ne olduğunu merak etti. Gidip baktı. Birde ne görsün! Bir küp içi çil çil altınla dolu. Kardeş küpün içindeki altınların hepsini alıp evine döndü.

Büyük kardeş bu altınlarla yaşadığı şehirde birçok ev ve arsa satın aldı. Birçok işyeri açtı ve işçiler çalıştırmaya başladı. Daha sonra bir hastane, bir öksüzler yurdu ve bir de yaşlılar yurdu yaptırdı. Böylece kasaba halkı, büyük kardeşi iyice tanıdı ve övgü dolu sözler kulağına gitmeye başladı. Bu övgüler büyük kardeşi çok sevindirdi.

Büyük kardeş, böyle mutlu bir şekilde yaşarken, birden içine bir kardeş hasreti düştü. Elindeki tüm parayı kasabadaki fakirlere dağıtıp, halkla vedalaştı. Hemen kardeşinin uzaklaşıp gittiği yöne doğru yola koyuldu. Uzun bir müddet yürüdü yürüdü …

Yürürken de “Kardeşim bu altınları almamakla hiç de iyi yapmadı. Halbuki ben bu altınları alarak yoksullara daha fazla iyilikte bulundum.” diye düşünüyordu.

Aniden bir melek önünü kesti; “Sen kardeşinle görüşmeye layık değilsin, buradan öteye gidemezsin. Kardeşinin altınlardan kaçması, senin o kadar altınla yaptığın işlerden daha iyidir.” dedi.

Büyük kardeş; “Ben bu altınları, daha fazla yoksul ve ihtiyara daha büyük iyilik yapmak için aldım.” diyecek oldu ama birden hatasını anladı.

O, yaptığı iyilikleri Allah rızası için değil de, başkasının gözüne hoş görünmek için yapmıştı. Yaptıklarından o kadar utandı ki, gözlerinden iki damla yaş süzüldü. O zaman melek büyük kardeşin yolundan çekildi.

(Rus Masalı)

Karşılık bekleyerek yapılan iyilik, Allah katında önemli değildir. Çünkü mükafatını bu dünyada almıştır.

Cervantes