Sevimli Dinozor

Yaklaşık Okuma Süresi: 4 dakika

Bir varmış, bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde insanlardan çok daha uzun yıllar önce yaşayan sevimli bir dinozor varmış. Bu dinozor anne ve babasıyla birlikte yaşarmış. Yemyeşil kırlarda gezer, çiçekler toplar, ağaçlardan meyveler yermiş. Fakat bu sevimli dinozorun bir sorunu varmış, hiç arkadaşı yokmuş. Çünkü sevimli dinozor ormanda yaşayan diğer hayvanlardan çok daha büyükmüş. Herkes ondan korkup kaçıyormuş. Bu durum onu çok üzüyor arkadaşı olmadığı için ağlıyormuş.

Annesi onun bu halini görünce çok üzülüp ona: “Sevimli çocuğum, sen kendini üzme eminim ileride seni çok seven arkadaşların olacaktır. Endişe etme.” dediyse de, bu sözler sevimli dinozoru teselli edemiyormuş.

Günlerden bir gün sevimli dinozorumuz yeşil kırlarda yürüyüşe çıkmış. Çiçek toplayıp yürüyüşe devam ederken bir ses duymuş. Sesin geldiği yere doğru yavaşça ilerlemiş. Bir de ne görsün! Bebek tavşan ayağını bir kütük parçasına sıkıştırmış ve kurtarılmak için sürekli ağlıyor. Sevimli dinozor onu kurtarmak için gelmiş. Ancak kütük sıkıştığı için onu çıkaramamış. Bu sırada onları izleyen bir tilki varmış. Çünkü yavru tavşana bu tuzağı tilki kurmuş. Amacı yavru tavşanı bir güzel midesine indirip yemekmiş. Ama tilki, sevimli dinozorun onu kurtaracağını anlamış ve ona bir kötülük yapmaya karar vermiş. Birden ağaçların arasından fırlayıp tüm gücüyle bağırmaya başlamış:

“Heyyyy koşun, bu koca dinozor küçük tavşanı yiyecek, hemen yardım edin!”

Sesi duyanlar koşup gelmiş. Bebek tavşanı kurtarmışlar. Sevimli dinozor yavru tavşanı kurtarmaya çalıştığını söylemiş fakat kimse ona inanmamış. Herkes sevimli dinozorun, bebek tavşana zarar vermeye çalıştığını düşünmüş. Ormandaki hayvanlar bebek dinozor ve ailesine düşman olmuşlar. Sevimli dinozor bunun tilkinin oyunu olduğunu anlamış ama elinden bir şey gelmemiş.

Aradan günler aylar geçmiş. Sevimli dinozor üzgün üzgün kırlarda yürüyormuş. “Eskiden arkadaşım yoktu ama en azından diğer hayvanlar bana düşman değildi.” diye düşünüyormuş. Tam o anda ufak tiz çığlıklar duymuş. Sesin geldiği yöne gitmiş. Ağaçların arkasından gizlice etrafa bakmış ve tilkinin yavru ceylanı bir mağaraya sıkıştırdığını ve onu yiyeceğini anlamış.

Ağaçtan sarkan bir sarmaşığa tutunup tilkinin üstüne atlamış ve onu sarmaşıklarla bağlamış. Böylece yavru ceylan kurtulup kaçmış. Bu olayı hemen tüm hayvanlara anlatmış. Böylelikle ormandaki hayvanlar bunun tilkinin bir oyunu olduğunu anlamışlar. Hepsi sevimli dinozor ve ailesinden özür dilemiş. Artık hayvanlar onlardan korkmuyormuş. Sevimli dinozorun ise bir sürü arkadaşı olmuş. Eeee peki ya kötü kalpli tilkiye ne olmuş? Hayvanlar onu ormandan sürgün etmişler bir daha da hiç bir hayvana kötülük yapamamış.

masalalemi.com’a aittir. Kopyalanması yasaktır.