Ders Veren Karınca Masalı

Yaklaşık Okuma Süresi: 3 dakika

Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, memleketin birinde küçük bir çocuk yaşarmış. Okul çağına gelince, babası:

“Artık okul çağına geldin, okula gitme vak­tidir, yarın seninle birlikte kente gideceğiz.” demiş.

Ertesi gün oğlu ile birlikte kente gidip, onu çok bilgili, çok görgülü bir öğretmene teslim etmiş. Çocuk da bu öğretmenden ders alıp görgüsünü, bilgisini artırmak istemiş ama olmamış.

Niçin mi? Çünkü ne yazmayı becerebiImiş, ne okumasını … “Ay, bu harfler bana hiçbir şey söylemiyor, hiç birinden hiçbir şeyanlayamıyorum. İnsan, bu ‘kargacık burgacık şekilleri nasıl olur da tek tek aklında tutar, ben anlamıyorum.” diye yakınıyormuş. .

Günler sonra da kendi kendine; “İyice düşündüm taşındım, ben bu okuma yazma işini beceremeyeceğim, en iyisi eve dönüp hayvanlarımıza baksam daha iyi.” diye düşünmüş.

Kentten köyüne giden yola düşmüş, ha babam de babam yü­rümüş de yürümüş. Öğle sıcağı bastırmış. Yorulduğu için olduğundan bir çeşme başında durmuş. Su içmiş, elini yüzünü yıkamış, ağaç altında otururken uykusu gelmiş, başlamış uyumaya…

O sırada bir pirinç tanesini iterek götüren bir karınca elinin üstüne tırmanmış. Çocuk yerinden kıpırdamış, uyanıp elinin üs­tündeki karıncayı yere doğru üflemiş, sonra yeniden uykusuna dönmüş.

Kısa bir süre sonra karınca yine iterek götürdüğü pirinç tane­siyle görünmüş, yine çocuğun eline tırmanmış.

Çocuk yine uyanmış, elinin üstündeki karıncayı yine yere doğru üflemiş.

Fakat karınca bir üçüncü kez eline pirinç tanesiyle tırmanınca hiç kıpırdamamış; ne üflemiş, ne bir şey yapmış. Gözlerini dikerek, karıncayı izlemeye başladı.

Çocuğun oturduğu kocaman taşa tırmanmaya başlamış ka­rınca. Tam taşın doruğuna vardığında sert bir rüzgar esmiş pirinç tanesini yere yuvarlamış.

Karınca tekrar geri dönmüş, yeniden, kim bilir kaçıncı kez aynı pirinç tanesiyle başlamış yine yokuş yukarı tırmandırmaya.

Karıncanın azmini gören çocuk, çok utanmış. Su başından kalkmış, köyünün yolu yerine kentin, okulun yolunu tutmuş. Ve bundan sonra pes etmeden derslerine çalışmaya karar vermiş.

(Türk Masalı)