Bundan çoook uzun zaman önce, bir ormanda yalnız bir köpek yaşarmış. Yalnız olduğu için de çok korkarmış.
Ormanda kendine cesur bir arkadaş aramak için dolaşmaya başlamış. Bu sırada çalılıkların arasında oynayan tavşanla karşılaşmış. Tavşana:
“Tavşan kardeş, gel birlikte yaşayalım. Hem ikimiz birlikte olursak daha az korkarız.” demiş.
Tavşan, bu yabancının teklifini kabul etmiş ve böylece birlikte yaşamaya başlamışlar. Akşam olunca yatıp uyumuşlar.
Gece yarısı bir tıkırtı duyan köpek havlamaya başlamış.
Tavşan: “Aman köpek kardeş, sus! Böyle havlayıp durma. Sonra kurtlar duyarda bizi gelip yer.” demiş.
Köpek: “Anlaşılan kurt çok cesur bir hayvanmış. En iyisi onunla dost olayım.” diye düşünüp, tavşanı terk etmiş.
Kurdun yanına gelip: “Kurt kardeş, gel birlikte yaşayalım. Böylece daha güçlü oluruz.” demiş.
Kurt, köpeğin bu teklifini kabul etmiş ve birlikte yaşamaya başlamışlar. Akşam olunca yatıp uyumuşlar. Yine bir tıkırtı duyan köpek başlamış havlamaya.
Kurt hemen: “Aman sus köpek kardeş! Sonra ayı duyarda bizi gelir yer.” demiş.
Köpek, kurdun da ödlek olduğunu anlayınca hayal kırıklığına uğramış. “Demek ki ayı daha cesur biri, gidip onunla dost olayım.” diye kurdu terk etmiş.
Sonunda, elindeki iri armutları şapur şupur yiyen ayıyı görmüş.
“Ayı kardeş! Gel seninle birlikte yaşayalım. Böylece daha güçlü oluruz.” demiş.
Ayı, köpeğin bu teklifini “neden olmasın” diyerek kabul etmiş ve birlikte yaşamaya başlamışlar. Akşam olunca yatıp uyumuşlar. Gece yarısı köpek yine havlamaya başlamış.
Ayı hemen: “Aman köpek kardeş sus! Sonra insanlar bizi duyarsa gelir bizi öldürür.” demiş.
Köpek, “Allah Allah! Koskoca ayı, insanlardan korktuğuna göre, en iyisi onunla dost olayım.” diye düşünüp ayıyı da terk etmiş ve ormanda insanoğlunu aramaya başlamış.
Ormanda dolaşırken, elinde baltasıyla bir oduncu görmüş.
“Ey insanoğlu! Seninle birlikte yaşayabilir miyiz?” diye sormuş.
İnsanoğlu; “Elbette yaşarız” diyerek köpeği ormandaki kulübesine götürmüş. Akşam olunca yatıp uyumuşlar. Gece vakti, köpek yine havlamaya başlamış. Köpeğin havlamasına uyanan oduncu:
“Aferin benim akıllı köpeğim. Havlamana devam et ki, kimse yanımıza yaklaşamasın.” demiş.
“İnsanoğlu çok cesurmuş, hiçbir şeyden korkmuyor.” diye düşünen köpek, o günden sonra insanoğlu ile birlikte yaşamış.
(Sibirya Masalı)
Cesaret; tehlike karşısında akıl ve zekanın kullanılmasıdır.
Eflatun
Benzer Masallar
